ยาแนวรอยต่อชนิดเย็นและทนน้ำมัน

ยาแนวชนิดโพลีซัลไฟด์

โพลีซัลไฟล์เป็นสารประกอบทางเคมีชนิดหนึ่ง ซึ่งมีโครงสร้างทางเคมีจากซัลเฟอร์อะตอม โพลีซัลไฟล์ถูกค้นพบในปี 1926  โดยนักเคมีชาวอเมริกัน  โดยเริ่มแรกถูกเรียกชื่อในเชิงพาณิชย์ ชื่อทางการค้าว่า Thiokol  สารชนิดนี้มีลักษณะเฉพาะตัวคือ  ทนทานต่อน้ำมันหล่อลื่นและตัวทำลาย สารชนิดนี้มีส่วนประกอบของซัลเฟอร์สูง ประมาณ 80%        โดยน้ำหนักโดยให้สารประกอบชนิดนี้มีความหนาแน่นสูง ซึ่งเป็นผลทำให้มีความทนทานในการบวมตัวที่เกิดจากการสัมผัสที่เกิดจากน้ำมัน  โดยหลักการรวมๆ แล้วโพลีเมอร์ชนิดนี้  ถูกใช้ในการอุดหรือซีลรอยต่อที่ต้องการประสิทธิภาพในการทนน้ำมัน และทนต่อสภาพภูมิอากาศ

    

ลักษณะการใช้งาน

ผลิตภัณฑ์ที่มาจากสารโพลีซัลไฟด์ สามารถออกแบบสูตรให้มีค่าความยืดหยุ่นสูง-ต่ำ  ออกแบบการบ่มตัว และออกแบบลักษณะทางกายภาพ ทั้งยังสามารถเพิ่มความทนทานด้วยการเพิ่มหรือปรับแต่งสูตรการเคมี  ทั้งยังสามารถทนต่ออุณหภูมิได้สูงถึง 100 องศาเซลเซียส ทั้งยังรวมถึงการทนทานต่อแสงยูวี และทนทานต่อปฎิกิริยาและอ็อกซิเดชั่น   การยาแนวชนิดโพลีซัลไฟด์สามารถทำให้มีการยืดหยุ่นได้และทนทานต่อสารเคมี มี 2 แบบคือ  ชนิดหนึ่งส่วนผสมใช้ในอุตสาหกรรมก่อสร้าง และชนิด 2 ส่วนผสม  ซึ่งมีคุณสมบัติทนทานมากกว่าชนิดส่วนแบ่งผสม   และยังทนทานต่อน้ำมัน โอโซน  ทะเล  แสงแดด   ยาแนวชนิดโพลีซัลไฟล์ สามารถออกแบบให้มีการไหลที่ดี  เป็นฉนวนไฟฟ้า และยังทนทานต่อการกัดกร่อนสามารถบ่มตัวเองในอุณหภูมิบรรยากาศทั่วไปได้  ทนทานต่อการสั่นสะเทือน แรงกระแทก และแรงกระทำต่างๆทนทานแม้กระทั่งน้ำมันเบนซิน  ก๊าซธรรมชาติ ทีโลซีน แอลกอร์ฮอร์ น้ำมันดิบ

 

พื้นที่การใช้งาน

-   อุตสาหกรรมอิเลคทรอนิกส์

-   อุตสาหกรรมไฟฟ้า

-   อุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์

-   อุตสาหกรรมเคมี

-   อุตสาหกรรมยานยนต์

   อุตสาหกรรมก่อสร้าง

 

ยาแนวชนิดโพลีซัลไฟด์ใช้ได้จากหลากหลายพื้นที่ เช่น ยาแนวสนามบิน ยาแนวถังน้ำมัน

ยาแนวอุตสาหกรรมถังน้ำมัน  แท่นขุดเจาะน้ำมันใช้เป็นยาแนวสำหรับกันน้ำรั่วในอุตสาหกรรมก่อสร้าง เขื่อน อ่างเก็บน้ำ ถนนผนังกั้นน้ำ  กำแพงกันดิน ถนนที่มีการใช้งานสูงหรือแม้กระทั่งอุตสาหกรรมต่อเครื่องบิน ใช้ในพื้นที่สนามบินโดยเป็นยาแนวรอยต่อ  โรงจอดเครื่องบินทั้งยังใช้ในการอุตสาหกรรมการต่อเรือ